Each day is a dri­ve through his­to­ry

Oglądaliśmy wczoraj film. Miał być hiszpański i romantyczny, czyli z założenia znakomity. Twice born, bo o nim mowa, zaskoczył nas jednak tym, że nikt nie mówił po hiszpańsku, a opowiedziana historia miłosna była daleka od ideału. Na pewno nie była to opowieść banalna i oczywista, żadne tam ckliwe flaki z olejem. Bazująca na retrospekcjach akcja kazała nam się domyślać, żeby zaraz nas zaskoczyć i to zadziałało bardzo na plus. Tło filmu stanowi dramat artystycznej bohemy, której przyszło żyć w ogarniętym wojną Sarajewie. Gdy na Bałkanach toczył się ten przerażający bieg zdarzeń byłam już na świecie, tym bardziej czuję się dość niezręcznie, że na temat rzeczonej wojny znam jedynie kilka suchych faktów zasłyszanych podczas zajęć z międzynarodowych stosunków politycznych.

Tylko 10 miesięcy swojego życia przeżyłam w kraju zniewolonym. Nie wiem co to reżim, wojna, dyktatura, lęk o życie swoje i najbliższych. Moment historyczny, w którym przyszło mi żyć jest wspaniały, bo jesteśmy wolni. Zastanawiam się tylko czy dobrze z tej wolności korzystamy. Czy o taki kraj walczyli wszyscy ci, którzy byli przed nami? Te historyczne przemyślenia zbiegły się z dzisiejszą 25-rocznicą pierwszych wolnych wyborów w Polsce. Podczas gdy Polska uczyła się demokracji, ja wykorzystałam te ćwierć wieku na naukę chodzenia, mówienia, matematyki, polskiego, a nawet ekonomii. Nieświadoma, że mogłoby być inaczej, że moje dzieciństwo mogło iść innym torem, a młodość mogła iść w niwecz. Teraz czas na sprawdzian z dorosłości, by kiedyś mój Syn mógł zaśpiewać jak Muniek swoim Wychowaniu. 

Mając wolność, kwiaty, książki i księżyc, któż nie byłby w pełni szczęśliwy? O. Wild